Attamottamotta
Verwoed is de
viooltjes-kweker
sinds 1954 opzoek
Ongeleufluk, zegt zijn zoon
die de blauwe bloemenzee aanschouwt
En die witte g is …?
Betjen geluk, zegt de grijze oude man
Maor i-j wet toch dat ze now
in een zebrashirt spollen, vader?
Ach, lichtblauw is de kleur van de hoop
‘t geleuf dat ter wat te maken vilt
de hemel is napoli blauw
Zoals ze vroeger altijd
met het boemeltje gingen
doen ze dat deze donderdag ook
Midden voor de Vijverberg trekt
de 88 jarige vader lachend
aan de noodrem
Vrolijk stappen ze uit
Attamottamotta, zegt de agent
De machinist zwaait
Als de spelers naar lucht happen
zoals de vissen uit de gedempte vijvers
en de Spinnekop gebouwd
rolt de bal
loeit de tribune:
attamottamotta!
dan fluistert vader
tegen zoon:
as ze zondag winnen
gao’w snachts
naor de Vieverberg
umzoomen ‘t veld met onze violen
12.600 stuks
veur elke superboer één
